Çocuklarda Inatcılık
Ozellikle de 2-4 yaş arası çocuğu olan yakın çevremdeki arkadaşlarımdan duyduğum yakınma : çocuğum çok inat , huysuz !
Çocuğunuz dünyanın en sevimli bebeğiyken birden bire huysuz, asi ve sinirli bir çocuk haline dönüştüyse bir durup düşünmek gerek. Acaba neden ? Bir yerlerde yanlış mı yapıyoruz yoksa doğal ve o yas grubu cocuklarda sık gorulen bir durum mu…
Biz anneler bu durumu içinden çıkılamayacak bir sorun gibi görüp, çocukla dışarıya çıkmanın birer eziyet olduğu kanısına varabiliyoruz zaman zaman. Böyle hissediyorsanız yalnız değilsiniz 🙂 Çünkü cocuklar kendi kişiliklerini farkedip birer birey olduklarını dış dünyaya kanıtlama çabasındayken biz ebeveynler çaresiz hissedebiliyoruz. Kim bu çaresizliğe hiç ummadığı bir zamanda ve mekanda düşmek ister ki 🙂 Herkes kendince yöntem buluyor.
Ancak bu durumların geçici olduğu tesellisi ile süreci doğru yönetmek yapabileceğimiz tek şey.
Patronun kim olduğunu göstermek için verdikleri onca uğraşı minnoş bir varoluş mücadelesi gibi düşünüp anlayışla karşılamak bizi de rahatlatacaktır.
En sevdiği şeyleri bile sunsanız reddedebilecek bir dönemde olabiliyor , ne kadar sabırlı davransanız da vurma, bağırma, ağlama nöbetlerine girme eğilimlerinde bulunabiliyorlar.
Uzmanlar, ağlama nobetlerinde çocukları kendi kendilerine sakinleşmeleri için kendi haline bırakmayı oneriyorlar Ben bu tarz donemler yasadıgımda elımden geldiğince sabırlı olmaya çalışarak sakinleştirme yöntemlerimi devreye sokuyorum. Bende işe yarayan bu yöntemleri sizinle de paylaşmak isterim.
*Uyku saati geçtiği için huysuzluk yapıyorsa tüm fiziksel aktiviteleri yavaşlatıp sakinlik kazanabileceğimiz sessiz bir odaya geçiyoruz. Evdeysek zaten direkt onun odasına. Uyku rutini için pijama giymek, sevdiği bir kitabı okumak ve huzurlu bir uyku müziği açmak kızımda işe yarıyor.
*Okulda arkadaşları ile yaşadığı olumsuz bir durum mu oldu? Oyuncak kavgası gibi minik kavgalar bu yaş grubu cocuklarda olabiliyor. İstemeden birbirlerinin yüreklerini kırabiliyorlar ama şanslı ki cocuklar cabuk affediyor. Eğer yaşadığı gergin günü size şiddet eğilimi ile yansıtıyorsa siz de onu dinleyip anladığınızı hissettirebilirsiniz. Ben yansıtma tekniğini kullanıyorum, bana zarar vermek istediği için değil yasadıgı seyın onu nasıl incittiğini gostermek için o davranışı sergilediğini anlıyorum. Anlaşıldığını hisseden cocugum da sakinleşiyor ve bakış açısını değiştiriyor.
*Ozellikle de hasta ise çocuklar huysuzlasabiliyor. Hani eskilerin bir söz var hasta oluğuna değil; huyunu değiştiğine yanarım diye. İşte bu donem bizim için de zor olabiliyor. Bu donemde yemek yemeyi reddedebiliyor. Ben yedirmeye kalksam, kaşığı ittiriyor. Ona yemek yedirmeden iyileşemeyeceğini düşünen ben ve benim gibi anneler için zor olan bu süreçte bulduğum tek çözüm; öğün aralarında abur cubur vs vermeden acıkmasını beklemek ve o surecte yemek yemesını saglamak oluyor. Bir de vitamini proteini bol bir kaç lokma boğazına girdiyse yetinmeyi öğrendim 🙂
*Ola ki herhangi gergin bir diyaloga denk geldi; o zamanlarda da cocuklar tepkisel davranabiliyor. Ozellikle de ebeveynler arasında zaman zaman oluşan tartışmalara çocuklar sahit olabiliyor. Tartışmanın sonunda bir uzlaşma yaratmak ve kucaklaşıp olayı tatlıya bağlamak da güzel bir sonuc almamıza yarayabilir. Birbirini seven insanların da zaman zaman anlaşmazlığa dusebileceğini ama sonra konuşarak anlaşıp sorunu çözebileceğine bundan daha güzel örnek olamaz 🙂
* Hayır dediğiniz bir konuda istediğini yaptırana dek her türlü yalvarış, demogoji, huysuzluk ve ters tepki gosteren yavruya karşı tutumunuz nasıl ? Sağlığı ya da guvenliği için uygun olmayan bir şeyi yapmasına, almasına izin vermediğimiz zaman sonunda aman ağlamasın sussun diye dediğini mi yapıyorsunuz? Ben yapmıyorum. Anlatıyorum neden hayır dediğimi ve mantıklı bulması için ugrasıyorum. Yok olmadı ilgisini dagıtıyorum illa ki daha ilginç ve eglenceli bir konu buluyorum sonucta vazgeçiyor 🙂
İşte bu tarz durumlar sizde bizde birçok ailede yasanan durumlar. Ve doğal 🙂 Minik yavrularımıza kızmayalım; onları anlamamız için daha cok sabra ve taktiğe ihtiyaç bunu biliyoruz ; kendimize motivasyon kaynakları yaratalım… Ancak mutlu bir anne mutlu bir ailenin temelini oluşturabilir unutmayalım 🙂
O zaman şimdi rahat bir nefes alıp onları sevgi ile buyutmeye devam edebiliriz 🙂 Ne dersiniz?
Sevgiler,
Serap Oğuz Tan
@serapoguztan
@mutluannelerplatformu
@mutluvilla
1 Yorum Var
güzel bilgiler için teşekkürler