Hayat ne de hızlı akıyorsun.. 2014 subattan beri hersey oyle cok hızlı degıstı oyle farklılastı ki.Cok guvendıgım insanlar, ortalama karakterli ınsanlar, her türlü kahpelik umdugum ınsanlar yani insanoglunun her turlusunu tanıdıgım bir süreç oldu. Kazıklar yediğim; attıkları kazıklar için sonrasında içten içe teşekkür ettiğim ; kotu tecrubelerimden ders alıp büyüdüğüm; pişmanlığı olanları sabrım ve sevgimle, gururum ve onurumla büyüttüğüm bir süreç oldu.
Anne olmakla hayat değişiyormuş gerçekten. Yok oyle sadece bebek girdi hayatım değişti filan değil. Başka bi değişim bu. Şu sıralar konuştuğum neredeyse her kadının yaşadığı, tecrübe ettiği kiminin yoluna bazı şeyleri görmezden gelip devam ettiğini; kiminin sineye çektiği, kiminin mutlulukla coştuğu, kiminin vazgeçip gittiği, kiminin ise zamanla toparladığı bir hayat.
Evlilikler, aileler, dostluklar, şehirler, hayatlar… Değişen onca şeyin içinde değişmeyen bir şey kalıyormuş meğer. Sevgi… Gerçek sevgi… Öğrenilmiş değerlerle yoğrulmuş , tecrübelerle olgunlaşmış, kötüsünde de iyisinde de uzakta da yakında da hep var olmuş olan sevgi. Ama kinle, nefretle ama aşkla tutkuyla; ama arkadaşça…
Hayat… Seviyorum yaşamayı be!
Yavrum bir de… Değişimin ta kendisi.. Neredeyse 1 yaşına girecek şurada 2, 2.5 ay kalmış… Karnımdayken başladı değişimim; dönüşümüm… O, gücü annede tanıdı… Büyüdükçe yüreği; çocuk kalan ruhu ile herşeye rağmen olgunlaştıkça güzelleşen annede tanıdı gücü. Biliyorum ki Tanem’in güçsüz bir karakterde olması artık imkansız. Birlikte deneyimleyip büyüdüğümüz şu 1.5 sene hayat akarken, gözlerimde bazen yaş hüzünden, üzüntüden; bazen mutluluktan aktı.
Hayatıma girdiği için üzgün olduğum ama şimdi iyi ki girdi dediğim o berbat insanlar. Size bile teşekkür ediyorum. Çünkü hakkım olan sevgiyi, mutluluğu, huzuru, güveni sayenizde daha kendimden emin yaşayacağım…
İyi ki anne oldum, iyi ki zorlu süreçler yaşadım iyi ki, keşke olmasaymış dediğim pişmanlıklara bile vakıf oldum…
Bugünü yaşıyorum ben.
Geçmişimde gerçek olan ; hislerimden emin olduğum tüm nefesimi kalem kalem yazdığım bembeyaz bir sayfam daha açıldı kıtabımda.
Ve geleceğe, güzel günlere açığım tüm yüreğimle, bedenimle, kadınlığımla, onurumla…
Mutluluk başkasına değil, bana bağlı çünkü…
Hayat böyle bir şey değil mi zaten ?
4 Yorum Var
ah ah ne güzel yazmışsın…insan hayat boyu bir sürü evreden geçiyor değişerek, olgunlaşarak, büyüyerek…iyi ki Tanem var 🙂 maşallah 🙂
Ne kadar da güzel yazmışsınız yüreğinize sağlık .
Onların varlığını öğrendikten ve doğdukları andan itibaren zaman su misali akıp gidiyor . Tutmak istiyor tutamıyorsun . Annelik işte hamileliği ayrı doğumu ayrı her ayı her günü her saati başka güzel . Sanki daha önce yokmuşuz gibi onların varlığıyla var olmuşuz gibi ki gibisi fazla öyle 🙂
ahhh…işte birkaç yaş büyümüş ve olgunlaşmış serap…acılar böyledir işte..yakar yıkar ancak gün gelip de kendine karşıdan; bir aynadan bakmayı aklına getirebildiğinde; o gücü kendinde bulabildiğinde kendindeki gücün yansımasını hissettiğinde….
teşekkür ediyorsun en azılı düşmanına bile…
şükrediyorsun uykusuz gecelerine…
sarılıyorsun o süreçteki yalnızlığına ve seçici oluyorsun..
ve o aynaya baktığında ''işte gerçek ben!!! büyüdüm gerçeği gördüm ve bunlarla baş edebilirim'' diyorsun…
hayatın hakkında hiçbir fikrim yok serapçım…
seni 2 yıldır takip ediyorum ve o (maşallah) dünyalar tatlısı kızına da bayılıyorum…
sanıyorum sende kendimi görüyorum birkaç sene önceki halimi..
bu yüzden yakınım sana…
inan gücün katlanarak çoğalacak yüzündeki gülümsemeyi eksik etme yeter…
veya benim gibi yapıp çatlaklığa da vurabilirsin kime ne ???
seviyorsun ve seviliyorsun…
yaradanın şefkati ile anne olabilmişsin; yaradanın sana gösterdiği şefkati şimdi kızına gösteriyorsun bundan büyük güç var mı???
imza: ig' dan MERO 😉
Şu hayatta sanırım tek gerçek şey sevgi, ama öyle günümüz aşkları falan filan değil. Böyle içten gelen bir sevgi çiçeği koparmaya kıyamayıp dalından koklamak gibi masum bir sevgi. 🙂