Ilk 3 Ay dedikleri dönem yani ilk trimester gebelik süresi boyunca en önemli dönem.
12 haftayı atlatinca söyle bi oh der hamile kadın da doktoru da…
Ben o 3 ayı hep yatarak geçirdim. Düşük tehlikesi vs yoktu aksine sürekli bulantı, baş dönmesi ve istifra hali yani halk arasında aserme denilen süreçten geçtim.
Aksine diyorum çünkü ben çok ıstifra ettiğim için korkuyordum doktorum ise hiç “korkma aksine bebeğinin sağlıklı geliştiğini gösteriyor bu durumlar” demişti.
Ama bende durumlar klasik sabah bulantilari ile sınırlı kalmadı. Sabah öğle aksam her an hastaydım.
Bir hafta kadar hastaneye yatırdı doktor sürekli serum sıvı takviyesi.
Ilk 3 ayda değil kg almak; 6 kg verdim.
Blogumda yazı yazamadım instagtamda paylaşımlar yapamadım.
Sadece yeşil elma, erik yedim. Canın ne çekiyordu deseniz;  hep ve sadece meyve.
Yemek yemekten nefret ettim. Soğan kokusu, Salçalı yemek düşüncesi, hatta en sevdiğim zeytinyağlı yaprak sarması ve köfte bile benim korkulu rüyam oldu.
Çikolata ya da tatlı yiyemedim.
Bi gece rüyamda mahlepli poğaça gördüm bir onu bir de meyve çeşitleri.
Dut, erik, karpuz, kiraz ve muz. Bunlarla beslendim.
Öyle olur mu? Oldu işte 🙂 tabi bol bol su.

Eşim çalışıyor malum; ben işten ayrılmıştım. Evde kendime bakamadım için iki defa ailemin yanına Antalya’ya gittim. 15 er gün kaldım annem bana baktı.
Allahım annemden razi olsun. Ne mutfağa girebildim ne de ayağa kalkabildim.
Türlü nazımı niyazımı çekti güzel annem. Tum gün hiç bişi yiyemeyince bebek maması yaptı!  Muhallebi yaptı yedirdi yine de besledi beni ve bebeğimi.

3 ay boyunca vücudum da değişmeye başladı. Hayatım boyunca hiç göbeğim olmadı benim. Hep içine göcuktu!  Ama artık her daim sis bi göbeğim var:) Saçlarım daha canlı artık ama çabuk yaglanmaya başladı. Goguslerimde hassasiyet oluştu. Ayaga kalkinca basım dönüyor, uzaninca midem bulanıyordu bu üç ay.

Duygusalligim artmış, Türkiye’de kaçırılan, kaybolan ya da ölen çocukların haberlerini duydukca ağlama krizlerine girmeye başlamıştım. Ülke bu haldeyken bir bebek sahibi olmak o kadar güç ki… Karnimda iken en güvenilir yerde olduğunu düşündüm güzel yavrumun.

Bir yandan da ona ilk alışverişi yine bu 3 ayda yaptım. Kasım ayının ortalarında doğması beklendiği için ilk aldığım şey MotherCare’den bembeyaz bir kurk tulum oldu!

Hani derler ya bebeğe 7 aydan önce bişi alınmaz diye ben ona hiç ınanmadim. Bebeğimi allaha emanet ettim ve allahın da bana emanet ettiği bu guzel meleğimin sağlıkla doğacagina inandım hep. Allahın izni ile öyle de olacak🙏

3 ay boyunca hep eski kıyafetlerimi giyebildim. Ancak yine de göbuşümü rahat ettirecek genişlikteki parçaları tercih ettim.

Topuklu ayakkabılarımı terk ettim. Makyaj malzemelerimi ve bakım urunlerimi hep eledim;  ayrıştırdım.

Bu 12 haftalik sürec içinde bebegimin tıbben gelişimini de keyifle takip ettim.Babasi ile ilk kalp atışını duyduğum gün dökülen gozyaslarimiz oldu… Sonrasında anneannesi ile goruntuledigimiz yüzen su kuşumu görünce tebessümlu gözyaşları eklendi hatıralarımıza… Bu bebeğin her anı bana mucizeydi… Şu an bu satırları yazarken yüreğimden geçen 2 şey var:

1.si bebeğimizin sağlıkla kucağımıza almak; 2. si de isteyen her aileye en çok da aylardır bunun için mücadele veren ve yürekten isteyen bekleyen; hatta ümidini kesen anne yüreklilere bu duyguları tutmayı nasip etsin Rabbim.

Insan bu mutluluğu; dostları da bir an önce tatsın istiyor. 3 ayım böyle geçti işte:)